Mediolan w 48h – propozycja zwiedzania

MEDIOLAN W 48H – CO UDAŁO NAM SIĘ ZOBACZYĆ I JAK ZAPLANOWAĆ ZWIEDZANIE, BY ZOBACZYĆ JAK NAJWIĘCEJ…

Mediolan – drugie co do wielkości miasto Włoch, stolica ekonomiczna Włoch i światowa stolica mody. Miasto, które albo pokochasz, albo znienawidzisz, gdyż klimatem, moim zdaniem odbiega od typowych włoskich miast. Kiedy przygotowywałam się do tego wyjazdu, na różnych grupach podróżniczych widziałam dosyć skrajne opinie – od zakochanych w stylu milanese, po stwierdzenia, że na Mediolan to można poświęcić pół dnia i dalej jechać wypoczywać nad jezioro Como czy Garda, chłonąc włoską atmosferę. Nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy nie sprawdzili jak jest naprawdę.

Daleka jestem od powtarzania zasłyszanych opinii, dlatego swoje własne zdanie wyrabiam sobie na bazie mojego doświadczenia. A warto wspomnieć, że Mediolan jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów miast, zaraz po Rzymie i Wenecji. Miliony turystów nie mogą się przecież mylić! Czy pełne dwa dni w Mediolanie to wystarczająco? Absolutnie nie! Ale jeśli mamy do wyrobu tyle lub nic, to zdecydowanie wybieram pierwszą opcję. Wystarczy, by wyrobić sobie opinie i byście sami mogli zdecydować czy chcecie tu wrócić na dłużej. Bo spokojnie można tu spędzić cały tydzień i na pewno nie będziecie się nudzić. Wrócicie na pewno bogatsi w doświadczenia i ubożsi o zawartość portfela, bo Mediolan do najtańszych nie należy. To chyba pierwsze miasto, w którym byłam, gdzie jak wracaliśmy do Polski, to uznałam, że na lotnisku, to w sumie jest… tanio… 😉 

Ale od początku! Do Mediolanu jest się bardzo łatwo dostać. Tanie linie mają bezpośrednie połączenia do pobliskiego Bergamo nawet kilka razy dziennie i bilety w bardzo atrakcyjnych cenach. I Na atrakcyjnych cenach biletu raczej kończy się cenowa atrakcyjność Mediolanu. No ale cóż… w końcu to stolica mody. Jak będziecie mieli trochę szczęścia to bilety w dwie strony możecie wyhaczyć nawet poniżej 200 zł. Z racji końcówki roku i brakach urlopowych my mieliśmy do dyspozycji jedynie weekend, przedłużony o piątek (bo przecież można było wybrać wolne za 11 listopada – no to szkoda byłoby nie wykorzystać 😉 ).

Bezpośredni lot z  Krakowa i o 11:30 lądujemy w Bergamo. Podróż autobusem (orio shuttle) z lotniska do Mediolanu trwa około 45 min i odjazdy są co 30 min. Bilet kosztuje 12 euro, nie musicie wcześniej rezerwować miejsca, a odjazdy są zaraz przy wyjściu z hali przylotów. Jest to dosyć komfortowa i szybka opcja, bo autobus nie zatrzymuje się nigdzie po drodze, więc praktycznie czasowo wychodzi podobnie jak taxi, a jest zdecydowanie taniej. Taniej można jeszcze kombinować z transportem publicznym, ale jest to zdecydowanie bardziej czasochłonne. By zdążyć na samolot powrotny w niedzielne popołudnie, z Mediolanu wyruszamy o 13, także w mieście mamy w zasadzie pełne 48 godzin. 

Autobusy zatrzymują się przy Dworcu Głównym i tu mamy już pierwszą mediolańską perełkę. Wrażenie robi nie tylko to, że jest on drugim pod względem liczby obsługiwanych pasażerów węzłem komunikacyjnym we Włoszech, ale bardzo ciekawa architektura budynku. Został on wybudowany w stylu liberty, czyli włoskiej secesji i art déco na początku XX wieku. 

Oczywiście nie samym zachwytem w Mediolanie człowiek żyje. Z racji, że zbliża się pora obiadowa i jesteśmy w okolicach Dworca wyruszamy na lunch, do jednej z poleconych nam pizzerii – Da Michele, która działa we Włoszech już od 1870 roku. Tutejsza pizza jest pizzą typowo neapolitańską, czyli na cienkim i wilgotnym spodzie. Po wejściu do lokalu widzimy samych Włochów, którzy sądząc po tym jak witani są przez obsługę są raczej stałymi bywalcami tego lokalu. Turystów żadnych, więc to już dobrze świadczy o tym miejscu, choć gdybym miała sugerować się opiniami w Internecie, to pewnie nie weszłabym tu. Pizza wjeżdża na stół dosłownie kilka minut po złożeniu zamówienia, ciasto pachnie obłędnie drewnem z pieca i po pierwszych kęsach wiemy, że już nic lepszego prawdopodobnie w Mediolanie nie zjemy. Poprzeczka została zawieszona wysoko. I choć we Włoszech byliśmy już nie raz i w niejednym miejscu jedliśmy pizzę, to tu była ona zdecydowanie najlepsza. 

Po posiłku ruszamy zameldować się w wynajętym mieszkanku i na zwiedzanie Mediolanu. Wybraliśmy nocleg w odległości półgodzinnego spaceru od placu katedralnego i blisko czerwonej linii metra (przystanek Conzilacione). Metro w Mediolanie działa rewelacyjnie. W zasadzie nigdy nie czekaliśmy na pociąg dłużej niż 2 minuty, więc to fantastyczna opcja transportu. Trzydniowy bilet kosztuje 13 euro, 24 – godzinny 7,60 a pojedynczy przejazd 2,20. 

Plan zwiedzania, który tutaj Wam publikujemy jest trochę podkręcony o nasze doświadczenia – wszystkie te miejsca widzieliśmy, ale teraz ułożylibyśmy je w innej kolejności, tak by jak najlepiej wykorzystać ich potencjał i nie marnować czasu na przejazdy. Nie będziemy też pisać tu o historii tych miejsc, bo nie jest to przewodnik. Te informacje z powodzeniem znajdziecie w Internecie czy profesjonalnych przewodnikach. W tym wpisie chcemy się skupić na praktycznych wskazówkach, które mają ułatwić Wam poruszanie się po Mediolanie, by wycisnąć z pobytu jak najwięcej. 

Pierwsze kroki turyści kierują zazwyczaj na Plac Katedralny (Piazza del Duomo) i wielu z nich tam kończy swoją przygodę z Mediolanem. Jeśli mielibyśmy pomyśleć o budynku, który nieodłącznie kojarzy się z Mediolanem, to jest to właśnie pięcionawowa mediolańska katedra Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (Duomo di Santa Maria Nascente). Nie ważne czy jesteście miłośnikami architektury sakralnej czy nie, to absolutnie warto kupić bilety, by zobaczyć katedrę nie tylko z zewnątrz, ale także w środku i wejść na jej dach. Na miejscu kolejki, by kupić bilet w ciągu dnia bywają naprawdę sporo, więc warto kupić je wcześniej przez Internet lub dzień wcześniej późnym popołudniem na kolejny dzień. Opcji biletu jest kilka – możecie kupić bilet tylko na dach katedry (taniej – schodami, lub drożej – windą) lub pasy obejmujące także wnętrze katedry, muzea i strefę archeologiczną. Ważne, by kupować bilety bezpośrednio na oficjalnej stronie katedry (https://ticket.duomomilano.it/en/biglietti/), a nie przez pośredników, gdyż obsługa nie ponosi odpowiedzialności za błędne rezerwacje pośredników. Dla osób wierzących wewnątrz katedry najcenniejszą relikwią będzie zdecydowanie gwóźdź z krzyża, na którym umarł Jezus. W podziemiach katedry znajdziecie ruiny kościoła świętej Tekli, który stał tutaj przed wybudowaniem katedry i najstarszą chrzcielnicę na świecie. Podczas zwiedzania warto zwrócić także uwagę na zegar słoneczny ze znakami zodiaku, który znajduje się na posadzce kościoła i co ciekawe, jest on jednym z najdokładniejszych na świecie. Z dachu katedry zobaczycie zapierający dech w piersiach widok na całe miasto, a przy dobrej pogodzie i widoczności także na Alpy. Fasada katedry jest bardzo bogato zdobiona. Znajduje się tam aż 3400 rzeźb, tysiące płaskorzeźb i – tu kolejna ciekawostka – prawie setka gargulców. Na pytanie skąd się tam wzięły, znajdziecie odpowiedź w naszym filmie. 

Jeśli chcecie podziwiać katedrę z zewnątrz, to nie ma na to lepszego miejsca niż jeden z tarasów w jej sąsiedztwie – Terrazza Aperol w Gallerii Vittorio Emanuele II, czy dwa kroki dalej w Signorvino. Jeśli chcecie sobie pozwolić na tę przyjemność, musicie liczyć się z kosztem 19 euro za jednego drinka, 16 za bezalkoholowego, a 11 za colę czy sok. Aperol obecnie bije w Mediolanie wszelkie rekordy popularności, jednak będąc tam polecam Wam jednak Campari, gdyż to właśnie tutaj, w kawiarni na placu katedralnym zostało ono wymyślone. 

Galeria Vittorio Emanuele II – to pierwsze w Europie centrum handlowe w eleganckim budynku w stylu art nouveau, gdzie swoje sklepy mają najbardziej prestiżowe modowe marki – Prada, Gucci, Louis Vuitton czy Armani. Krótko mówiąc – „czuć piniondz” ;). Jeśli chcecie przejść się po galerii we względnym spokoju, to zdecydowanie warto przyjść tam z rana. Popołudniami są tam nieprzebrane tłumy – być może to kwestia przedświątecznych zakupów, bo my byliśmy początkiem grudnia, ale takie tłumy to do tej pory widziałam pod samą sceną na dużych koncertach. Trudno było przejść. Z rana w spokoju będziecie mogli się przespacerować po centrum i zapewnić sobie szczęście kręcąc się trzykrotnie na pięcie na byczych jądrach, na mozaice symbolizującej Turyn, umieszczonej na posadzce galerii w jej centralnym miejscu. Obok byka znajdziecie symbole trzech innych miast – wilczycę jako symbol Rzymu, białą lilię – Florencji i czerwony krzyż na białym tle, który symbolizuje Mediolan. 

Wychodząc z drugiej strony galerii zobaczycie plac na którym mieści się chyba najsłynniejsza na świecie opera – Teatr La Scala. Największe wrażenie robi wewnątrz, więc dla fanów opery zdobycie biletów na spektakl operowy w tym miejscu będzie nie lada gratką. 

Będąc na placu katedralnym zajrzyjcie na położony tuż obok Piazza Mercanti, który kiedyś był głównym placem targowym miasta, a dziś jest zdecydowanie zapomnianym przez turystów miejscem, kompletnie przyćmionym przez plac katedralnym. Mieści się tam XIII wieczny budynek, który kiedyś był siedzibą sądu. Z balkonu budynku, którego fasadę zdobią herby dzielnic Mediolanu, ogłaszano wyroki. Najłatwiej trafić tam wychodząc tylnym wyjściem z Mc Donalda 😉 

Kolejnym ciekawym punktem w sąsiedztwie placu katedralnego jest super designerski sklep Apple, który mieści się dosłownie pod Piazza Liberty. Do sklepu wchodzi się przez bardzo nowoczesną, przeszkloną bryłę obok której zainstalowano fontannę. Niezależnie czy jesteście fanami „jabłuszek” czy nie, jest to dość ciekawy obiekt nowoczesnej architektury, który łączy w sobie dwie funkcje – handlową oraz służy do organizacji kulturalnych eventów, które odbywają się na schodach, które są równocześnie dachem sklepu. Ciekawe rozwiązanie. 

Kiedy już nakarmicie zmysły pięknem architektury Placu Katedralnego, to koniecznie wejdźcie w boczną uliczkę od katedry – Via Santa Radegonda, by spróbować najlepszej regionalnej przekąski w okolicy – panzerotto, które nam kojarzyło się raczej z nazwą calzone. Pierożki nadziewane sosem pomidorowym i przeróżnymi dodatkami, możliwe również w opcji na słodko. Kiedy zobaczycie długą kolejkę, to będzie to dobry adres – Panzerotto Luini, ale zapewniamy, że warto czekać. Koszt takiej przekąski to 3 euro. 

Z placu katedralnego robiąc sobie krótki spacer dotrzecie do zamku Sforzów, który na przełomie XV i XVI wieku należał do najpotężniejszych w Europie. Obecnie mieszczą się tam muzea gromadzące dzieła światowej sławy artystów, z których najpopularniejsza jest chyba Pieta Michała Anioła. Chcąc zwiedzać muzea, możecie przepaść tam na dobrych kilka godzin. Chwile wytchnienia można znaleźć w położonym tuż obok 43 hektarowym Parku Sempione. My akurat trafiliśmy na ogromny jarmark Fiera degli Oh bej Oh bej, który organizowany jest co roku w dniach 7 – 10 grudnia z okazji dnia patrona miasta świętego Ambrożego. Wychodząc z parku na Piazza Sempione znajdziecie Arco della Pace, czyli Łuk Pokoju, stojący w miejscu dawnej rzymskiej bramy wjazdowej, na trasie łączącej Mediolan z Paryżem. 

By zasmakować klimatu włoskiego, wieczornego życia koniecznie musicie wybrać się do dzielnicy Navigli, która przypomina trochę Wenecję, z kanałami żeglowymi służącymi kiedyś do przewożenia towarów. Dziś to miejsce tętniące życiem, pełne restauracji i pubów. 

Na wieczornego drinka możemy Wam polecić jeszcze cudne miejsce, które odkryliśmy trochę przypadkiem blisko naszego zakwaterowania – Bar Magenta, który mieści się na rogu ulic Via Giosuè Carducci i Corso Magenta. Bar założony w 1907 roku, z bardzo fajnym historycznym wystrojem i dużym wyborem przekąsek i drinków. 

Jednego (z dwóch ;)) wieczoru udało nam się także zobaczyć mecz na stadionie San Siro, który należy do dwóch mediolańskich drużyn piłkarskich – AC Milan i Inter Mediolan. Oficjalnie stadion Giuseppe Meazza, a nieoficjalnie piłkarska La Scala. Nawet jeśli, tak jak ja, nie jesteście wielkimi fanami włoskiej piłki nożnej, to warto poczuć tą niesamowitą sportową atmosferę. Doping włoskich kibiców jest niezwykle żywiołowy i klimat udziela się wszystkim zgromadzonym. 

Będąc w Mediolanie warto spróbować fast foodowej pizzy w Spontini Milano 1953, którego lokale rozsiane są po całym mieście. Pizzę tam kupujecie na kawałki, jest na grubym cieście i do wersji podstawowej, z sosem pomidorowym i mozzarellą, dobieracie dodatki. Jeden kawałek kosztuje około 8 euro i niech Was nie zwiedzie to, że to jest tylko jeden kawałek, bo są one bardzo sycące. Michał myślał, że zje co najmniej dwa. No cóż. Nie zjadł 😉 

Czy to wszystko co można zobaczyć w Mediolanie? Absolutnie nie! Ale zapewniam Was, że na 48 godzin wystarczy! Jeśli macie swoje ulubione miejsce w Mediolanie, koniecznie dajcie nam znać w komentarzach! 

Włochy w naszych artykułach

Propozycja zwiedzania: Mediolan w 48h – propozycja zwiedzania
Opinia: Czy warto kupić Milano Card?
Przepis: Fileja con nduja – Tradycyjne Danie Kalabrii numer 1

Włochy w naszych filmach

#43 MEDIOLAN w 48H – ukryte PEREŁKI i oczywiste miejsca oraz CENY
#52 Smaki Bergamo | Przewodnik | Ceny | Potrawy
Kalabria. CUDNE wybrzeże w cieniu MAFII 🇮🇹
Perły wybrzeża i mafia. Tropea, Pizzo, Capo Vaticano
CAGLIARI na weekend | Atrakcje i SMAKI Sardynii 🇮🇹
BOLONIA co zobaczyć w jeden dzień | Atrakcje, ciekawostki, jedzenie 🇮🇹
SAN MARINO | Czym nas zaskoczyło? Księstwo PODRÓBEK i kuszników 🇸🇲

Mediolan w 48H w naszym filmie